Переводческая деятельность.
- Переводим текст ,,Ветер,, на армянский язык.
- Перевод текста на русский язык.
Շատ տարիններ առաջ քամին եղել էր մարդ։ Բայց հետո նա դարցավ ծիտ և սկսեց թռնել։և դրանից հետո ել չեր կարող քայլել գետնի վրա, ոնց եղել էր վաղուց։Մտավ քամին-ծտին քարանձավում , սարերում։Առավոտը ինքը գնում էր վորսի ամբողջ օրը ինքը որսում էր,իսկ գիշերը հետ էր գալիս իր սարը և այն տեղ անցկացնում էր գիշերը։Մի օր եղավ , որ մարդը տեսավ քամիին․ և միտածեց , որ դա ծիտ է, և քցեց վրան քար քամիշտին․ Ջղաինացավ քամին։Նռվայնացավ և սկսեց թռնել և փչել։ Բարցրացավ Փոշի, Թափվեցին քարերը։Ոչ մի մարդ չեր կարող որսորդել և վերցնել արմատներ։Բլորը նստած տանը սպասում էին երբ կհանգստանա
Ուրախություն
Ամբողջ օրը նա տխուր էր, ու մոտ էր այն պահը, երբ պիտի կարծեր, թե մարդիկ առաջինը ստեղծել են «տխրություն» բառը։
Հետո նա հիշեց, թե ինչպես մի պատմվածքում, երեկույթի ժամանակ ծանոթանում են մի տղա ու մի տխուր աղջիկ։ Հետո երեկույթ բառը նրան հիշեցրեց ընկերոջ տգեղ ընկերուհուն, որն իրեն երեկույթի էր հրավիրում։
Նա սթափվեց այդ բոլորից ու սկսեց մտաբերել, թե ինչու է հիշել այն տգեղ աղջկան։ Իր հիշածները նա նորից վերհիշեց եւ նորից ու նորից զարմացավ իր վրա։ Ապա մոտեցավ գրամեքենային։ Նա գրող էր ու տանել չէր կարողանում իր հաջողված գործերը։ Որովհետեւ բոլորն էլ հավանում էին դրանք ու կարծես ուրիշինն էին արդեն։ Իսկ թույլ գործերը, որ չէին հավանում, ՍՏԻՊՎԱԾ ինքն էր սիրում։ Մոտ էր այն պահը, երբ նա պիտի զգար, թե մարդկանց ստեղծած երկրորդ բառը արդարությունն է։
Հետո նա կամաց֊կամաց մոռացավ այս բոլորը, ու արդեն պատուհանից այն կողմ լսելի էր գրամեքենայի տկտկոցը։
Հիմա պատուհանից այն կողմ այլեւս տկտկոց չէր լսվում, որովհետեւ նա ավարտել էր իր պատմվածքը, սակայն չէր կարողանում գտնել վերնագիրը։ Նա դուրս եկավ փողոց՝ մի քիչ զբոսնելու։ Եւ մոտ էր այն պահը, երբ նա կգտներ իր նոր պատմվածքի իսկական անունը․ դա մարդկանց ստեղծած երրորդ բառն էր՝ «Ուրախություն»։
Радость
Весь день он был грустным, и был близок тот момент, когда должен был подумать, что люди первыми создали слово “грусть”.
Потом он вспомнил, как в одном рассказе, На вечеринке знакомятся парень и грустная девушка. Затем слово “вечеринка” напомнило ей некрасивую подругу друга, которая приглашала ее на вечеринку.
Он отрезвился от всего этого и начал вспоминать, почему вспомнил уродливую девушку. Он снова вспомнил и снова и снова удивился. Затем подошел к машинке. Он был писателем и не мог вести свои успешные дела. Потому что все им нравились, и, кажется, они уже были чужими. А слабые дела, которые не нравились, пришлось любить сама. Близок был момент, когда он должен был почувствовать, что второе слово, созданное людьми, – это справедливость.
Потом он потихоньку забыл все это, и уже по ту сторону окна был слышен скрежет пишущей машинки.
Сейчас по ту сторону окна уже не слышно вздоха, потому что он закончил свой рассказ, но не мог найти название. Он вышел деньги
Մարկ 6․9-րդ դասարան 