Գործնական քերականություն

Один любимый прихожанами раввин вспоминал, как в детстве играл с другими детьми. Все они взбирались вверх по лестнице. Все, кроме будущего раввина, боялись подняться слишком высоко. Позднее дедушка спросил его:

— Почему ты не побоялся залезть выше других?

— Потому что они, поднимаясь вверх, смотрели вниз, — объяснил мальчик. — Они видели, как высоко забрались, и поэтому испугались. Я же поднимался и смотрел вверх. Мне казалось, что я нахожусь ещё низко, и это побуждало меня продолжать восхождение.

Ծխականների կողմից սիրված մի ռաբբին հիշում է, որ մանուկ ժամանակ խաղում էր այլ երեխաների հետ: Նրանք բոլորը բարձրացան աստիճաններով։ Բոլորը, բացի ապագա ռաբբիից, վախենում էին շատ բարձր բարձրանալ: Ավելի ուշ պապը նրան հարցրեց.

-Ինչո՞ւ չվախեցար մյուսներից բարձր բարձրանալ:

-Որովհետև նրանք, բարձրանալով, նայեցին ներքև,- բացատրեց տղան: -Նրանք տեսան, թե որքան բարձրացան, և դրա համար էլ վախեցան։ Ես բարձրացա և նայեցի վերև։ Ինձ թվում էր, որ ես դեռ ցածր էի, և դա ինձ դրդեց շարունակել բարձրանալը։